70050 FM-1 & FM-2 Wildcat ™ Deluxe Set

Zestaw podwójny. Zawiera dwie różne wersje modelu Wildcat, każdy z blaszką fototrawioną i z maskami. Dodatkowa mała blaszka z detalami wersji FM-1 i pokrywami podwozia. Dwa pokłady lotniskowca ze sklejki.

Zestaw zawiera:

• Części plastikowe do wersji FM-2
• Części plastikowe do wersji F4F-4 z konwersją do FM-1
• Blaszki fototrawione dla obydwóch modeli
• Maski do kabiny i kół dla obydwóch modeli
• Kalkomania z ośmioma wariantami malowania (po 4 dla każdej wersji).
• Dwa pokłady lotniskowca typu "Casablanca" ze sklejki grawerowanej laserowo 14,5 x 14,5 cm

Warianty oznakowania:

FM-1 Wildcat:

• FM-1 Wildcat, nr A32/S31, eskadra VC-33, USS Nassau CVE-16, 6 września 1943 r. podczas treningu u wybrzeży Kalifornii, niedługo przed zaokrętowaniem na USS Coral Sea CVE-57.
• FM-1 Wildcat, nr 7, eskadra VC-6, USS Core CVE-13, 16 grudnia 1943 r. podczas patrolu przeciw podwodnego na Północnym Atlantyku.
• Wildcat V, nr JV439/C9-N, 733 dywizjon FAA, pilot Sub Lt Griffiths, lotnisko w Trincomalee, Cejlon 1945 r.
• Wildcat V, nr JV579/F, "That Old Thing", 846 dywizjon FAA, lotniskowiec HMS Trumpeter/lotnisko Eglington. Jednostka brała udział w osłonie przeciw podwodnej desantu w Normandii w czerwcu 1944 r.

FM-2 Wildcat:

• FM-2 Wildcat, nr D6, “Judy”, eskadra VC-14, USS Hoggatt Bay CVE-75, Filipiny, 22 listopada 1944 r.
• FM-2 Wildcat, nr 8, “Hot Lips”, eskadra VC-99, USS Hoggatt Bay CVE-75, Pacyfik, lipiec 1945 r.
• FM-2 Wildcat, nr 4, eskadra VC-13, USS Tripoli CVE-64, Marzec 1944 r., podczas patrolu przeciw podwodnego na Atlantyku w rejonie Zielonego Przylądka.
• Wildcat VI, nrJV752/320-9, Aeroplane and Armament Experimental Establishment, oblatany przez S/Ldr Janusza Żurakowskiego, lotnisko Boscombe Down, 14 lutego 1945 r.

FM-1/FM-2 Wildcat

W połowie 1943 r. nastąpił bardzo szybki rozwój liczebny floty lotniskowców eskortowych U.S. Navy. W ciągu około roku wprowadzono do służby 50 okrętów samego tylko typu „Casablanca” oraz mniejsze liczby z innych typów. Na pokładzie takiego lotniskowca stacjonowała mieszana eskadra lotnicza (Composite Squadron, VC) wyposażona w dziewięć samolotów bombowo-torpedowych Avenger i 18 myśliwców Wildcat. Wypracowano dla nich taktykę zwalczania okrętów podwodnych zwaną Hunter-Killer.

W macierzystych zakładach Grummana zaprzestano produkcji tych samolotów na rzecz myśliwców Hellcat, przeznaczonych na lotniskowce uderzeniowe. Produkcję Wildcatów i Avengerów przeniesiono do zakładów General Motors. Wildcat z General Motors dla lotniskowców eskortowych oznaczony FM-1 był odpowiednikiem F4F-4 Grummana, ale bez zewnętrznych karabinów maszynowych. Zmianie uległa ilość amunicji do pozostałych km-ów i powiększona została pokrywa luku amunicji na spodzie skrzydła. Kolejna wersja, FM-2, miała mocniejszy silnik, ale bez sprężarki do działania na wysokim pułapie. Większy moment obrotowy śmigła zrównoważono powiększonym usterzeniem pionowym.

Samoloty FM-1/FM-2 służyły na lotniskowcach eskortowych do końca wojny. Brały udział w konwojach atlantyckich, osłonie i wsparciu desantów na Pacyfiku i zwalczaniu ataków Kamikaze. Brytyjski odpowiednik FM-1/FM-2,  Wildcat V/VI wziął udział w konwojach atlantyckich, desancie w Normandii i południowej Francji  oraz w zwalczaniu niemieckiej żeglugi na wodach Norwegii. Samolot FM-2 okazał się godnym przeciwnikiem zarówno myśliwców Zero jak i Messerschmitt Bf-109G.

Pokład lotniskowca eskortowego U.S. Navy.

Dwa wycinki pokładu lotniskowca eskortowego w niniejszym zestawie wzorowane są na pokładzie okrętu typu Casablanca (numery CVE-55 - CVE-104), najpopularniejszym wśród tej klasy jednostek pływających. Pierwszy wycinek przedstawia pokład w środkowej sekcji z imitacją naciągów lin do hamowania samolotów. Drugi fragment to pokład dziobowy, z fragmentem podnośnika wynoszącego samoloty z hangaru oraz z tylną sekcją kanału katapulty. Na pokładach można ustawić samoloty FM-1/FM-2 Wildcat i TBF/TBM Avenger. Na lotniskowcach eskortowych sporadycznie pojawiały się w warunkach bojowych inne typy samolotów U.S. Navy i U.S. Marines. Dodatkowa rolą tych okrętów było transportowanie samolotów z zaplecza w rejon frontu. W ten sposób podróżowały np. całe skrzydła myśliwskie P-47 Thunderbolt i P-51 Mustang, oraz uzupełnienia wszelkich typów samolotów, w tym wielosilnikowych.