70012 Fokker E.V Expert Set

Potrzebujesz więcej informacji i inspiracji na temat tego modelu? Zajrzyj do sekcji artykułów z dokumentacją i przykładami sklejonych modeli w serwisie armahobbynews.pl link.

Model samolotu Fokker E.V w skali 1/72. Zestaw Expert Set zawiera:

• Części plastikowe
• Blaszkę fototrawioną
• Podwójną kalkomanie Techmod: 2 malownia polskie i 2 niemieckie

Historia samolotu Fokker E.V w lotnictwie niemieckim i polskim

W maju i czerwcu 1918 r. w niemieckim centrum rozwoju lotnictwa Adlershof odbył się II Konkurs Myśliwców, mający wyłonić nowe konstrukcje dla sił powietrznych Kajzera. Spośród maszyn napędzanych silnikami rotacyjnymi niekwestionowanym zwycięzcą okazał się Fokker E.V, zgrabny jednopłat o innowacyjnych skrzydłach krytych sklejką. Już na początku sierpnia pierwsze Fokkery pojawiły się na froncie w eskadrach lądowych i morskich. M.in. w całości wyposażono w nie elitarną Jasta 6 (Jagdstaffel – eskadra myśliwska), latającą w składzie Jagdgeschwader I (pułk myśliwski) Richthoffena. Piloci po obu stronach frontu byli pod wrażeniem osiągów samolotu i szybko przezwali go „Latającą Brzytwą”. Już 17 sierpnia Lt. Emil Rolff zestrzelił na E.V pierwszego przeciwnika. Niestety, w tym samym okresie doszło do dwóch śmiertelnych wypadków spowodowanych połamaniem skrzydeł. Dowództwo zawiesiło loty na Fokkerach. Okazało się, że podwykonawca, przed wojną produkujący fortepiany zakład Perzina, wypuścił wadliwe płaty o niedostatecznej wytrzymałości. Fokker podjął szybkie działania naprawcze, a nawet zdecydował się ze względów propagandowych zmienić nazwę samolotu na Fokker D.VIII, ale wojna skończyła się zanim wzmocnione maszyny powróciły na front.

Stosunkowo najbardziej intensywnie użytkowała bojowo Fokkery E.V/D.VIII Polska. Zdobyte (głównie na poznańskiej Ławicy) zimą 1918/1919 17 płatowców szybko doprowadzono do stanu lotnego i kilka od razu wysłano – przez Warszawę – na front. Weszły pojedynczo na wyposażenie kilku eskadr (9, 12, 15 i 19), ale sławę zdobyły przede wszystkim dzięki walkom z Ukraińcami we Lwowie – w szeregach 7. Eskadry, która później przyjęła imię Tadeusza Kościuszki. To tam latali na nich legendarni myśliwcy, weterani austro-węgierskiego lotnictwa czasów Wielkiej Wojny: kpt. Stefan Bastyr i por. Stefan Stec, ten ostatni słynny także z tego, że jego osobiste godło – biało czerwona szachownica – na zawsze stało się znakiem rozpoznawczym polskich sił powietrznych.

Charakter wojny polsko-ukraińskiej nie pozwolił na wiele walk powietrznych. Polskie Fokkery wzbudzały taki respekt, że Ukraińcy oraz latający w ich szeregach najemnicy austriaccy rzadko zapuszczali się nad Lwów. Dlatego też - mimo wykonywania bardzo wielu lotów szturmowych i patrolowych – odnotowano tylko jeden pojedynek myśliwski z prawdziwego zdarzenia: rankiem 29 kwietnia 1919 r. kiedy wywiadowczy ukraiński Brandenburg C.I został zaatakowany i odpędzony przez lecącego na Fokkerze Steca, do walki włączył się Nieuport, pilotowany przez Austriaka w ukraińskiej służbie, asa Wielkiej Wojny z 11 zestrzeleniami Franza Rudorfera. Po paru minutach zmagań, obserwowanych z ziemi przez polskich żołnierzy i cywili, Stec skutecznie ostrzelał wrogiego Nieuporta, uszkadzając go i zmuszając do odwrotu. Chociaż Rudorfer zdołał ukryć się we mgle i dolecieć na własne lotnisko, liczni świadkowie walki uznali samolot ukraiński za zestrzelony (sam Stec w raporcie zgłosił tylko uszkodzenie przeciwnika). Niedługo potem Rudorfer, być może pod wrażeniem skuteczności polskiego lotnictwa, porwał swój samolot i zdezerterował do Czechosłowacji.
Polskie Fokkery wzięły jeszcze bardzo intensywny udział w atakach naziemnych podczas ofensywy polskiej w pierwszych tygodniach maja (doszło wtedy także do krótkiej walki z kolejnym ukraińskim Nieuportem oraz kilku brawurowych ataków na balon obserwacyjny, który każdorazowo zmuszano do ściągnięcia na ziemię, choć nie udało się go ostatecznie zniszczyć), ale po 14 maja front przesunął się o ok. 100 km na wschód tak, że stosunkowo krótki zasięg nie pozwolił operującym ze Lwowa Fokkerom na dalsze działanie. Mimo to w dowództwie została podjęta decyzja o uhonorowaniu 7. Eskadry poprzez przekształcenie jej z jednostki „uniwersalnej” w wyspecjalizowaną, myśliwską, czego skutkiem było przezbrojenie w sprowadzone z Austrii Oeffagi-Albatrosy D.III.

Dane techniczne:
Napęd: 1 × Oberursel Ur.II o mocy 110 KM
Wymiary: rozpiętość 8,34 m, długość 5,86 m, wysokość 2,82 m
Masy: własna 360 kg, startowa 560 kg
Osiągi:
Prędkość maks. 200 km/h
Wznoszenie: 10,5 min. na 4000 m
Długotrwałość lotu: 1,5 h
Uzbrojenie:
2 km LMG 08/15 „Spandau” 7,92 mm